در  این خشکیده دریایی که خواب مرگ می بیند

بیابان در بیابان شوره زاری تلخ

حواصیلی نه...حتی کرکسی در اوج پیدا نیست

در این تلخابه های مانده بر جا با پلشتیها

که پنداری کویر است و جهنم واحه...دریا نیست

کسی دلواپس «آرتمیا»ها نیست.